دیگه شاید مطمئن شده باشم ک مزخرف ترین ادم روی کره ی زمین منم. شاید بقیه ی ادما کارای بدتری انجام بدن ولی من ادم مزخرفیم. به این فکر میکنم که چقد ادمای دیگه مجبورن تحملم کنن و دلم میسوزه به حالشون. مثن دوستام ک هیچی چون احتمالا فقط به روم نمیارن چقد ازم متنفرن و خانوادمم ک مودبانه تحملم میکنن از یه طرفم میدونم اگه تو این دنیا نباشم مامان بابام ناراحت میشن و دیگه اونقدی پست نیستم ک این رنجو بهشون وارد کنم. از یه طرفم نمیخام بمیرم چون خیلی کارا هس ک باید تو زندگیم انجام بدم. دلم میخاد دوستامو تو ایران ببینم دوباره و خیلی کارای دیگه اگه بنا به رفتن باشه و امادگیشو ندارم الان.این پستو احتمالا پاک خواهم کرد ولی فعلا بمونه حرفمو بزنم خالی شم!!!!